حذف یون فلزی نیکل(II) از محلول‌های آبی به وسیله جاذب نانوساختار MCM-41 اصلاح شده با نمک فلزی ZnCl2

سنتز جاذب MCM-41 به روش هیدروترمال در حضور اتانول به‌عنوان حلال و ماده فعال سطحی کمکی و در محیط قلیایی انجام پذیرفت. جاذب معدنی ZnCl2-MCM-41  به روش پیوند کووالانسی با توزیع مواد در حلال تولوئن و از اندرکنش بین ذره‌های ZnCl2 با گروه‌های سیلانول روی دیوارۀحفره‌های MCM-41 تهیه شد. تعیین مشخصات این جاذب با استفاده از آزمایش‌های جذب نیتروژن، XRD، طیف سنجی FTIR  و SEM انجام شد. سطح فعال  MCM-41بر اساس معادلۀBET برابر با m2/g 1099 به‌دست آمد که پس از تثبیت ذره‌های ZnCl2 روی سطح MCM-41 این مقدار به m2/g 602 کاهش یافت. اثر پارامترهای دما، pH، زمان تماس و غلظت اولیۀیون نیکل(II) بر روی میزان جذب یون نیکل(II) بررسی گردید. ایزوترم جذب لانگ‌مویر بهتر از ایزوترم فروندلیچ رفتار داده‌های تجربی را پیش‌بینی نمود که نشان دهندۀجذب تک‌لایه‌ و همگن یون‌ نیکل(II) روی جاذب معدنی سنتز شده ‌است. در شرایط بهینه، بیش‌ترین ظرفیت جذب یون نیکل(II) با استفاده از ایزوترم جذب لانگ مویر mg/g 303 به‌دست آمد. بررسی سینتیک فرایند نشان داد که جذب یون نیکل(II) روی جاذب ZnCl2-MCM-41 را مدل شبه مرتبه دوم بهتر از مدل شبه مرتبه اول پیش‌بینی می‌کند ایزوترم دوبینین رادوشکوویچ انرژی آزاد فرایند برابرkJ/mol 8/9 بدست آمد که بیانگر شیمیایی بودن مکانیسم جذب یون نیکل(II) روی جاذب سنتز شده است.